Święta Jadwiga urodziła się 18 lutego 1374 roku, w Budzie na Węgrzech, jako córka Ludwika Andegaweńskiego, króla Węgier i Polski, oraz Elżbiety Bośniackiej. Nie mając jeszcze czterech lat, została zaręczona z synem Leopolda Austriackiego – Wilhelmem Habsburgiem. Jednak po śmierci jej ojca Ludwika w 1382 sprawy zaręczyn przybrały inny obrót, a wraz z nimi zmieniono plany małżeństwa.
W 16 października 1384 roku koronowano Ją na Króla Polski. Odtąd znajdowała się w ośrodku zainteresowania polityków polskich. Nie dopuścili oni do zawarcia małżeństwa z Wilhelmem. Równocześnie pertraktowali
z wielkim księciem litewskim Władysławem Jagiełłą. Ostatecznie Jadwiga
18 lutego 1386 poślubiła w Katedrze Wawelskiej Władysława Jagiełłę, przez co stała się obok Jagiełły główną uczestniczką i sprawczynią epokowego wydarzenia – chrystianizacji Litwy. Wkraczając jako pierwszoplanowa postać w dzieje Polski, rozwijała się też duchowo. Informacje zawarte w materiałach źródłowych na temat Św. Jadwigi świadczą o jej intensywnym życiu religijnym oraz wielorakiej działalności dobroczynnej potwierdzonej przez dokumenty donacyjne. Wkrótce zaczęto w Jadwidze czcić panią pełną szlachetności, wielkoduszności i miłosierdzia.
Na osobną uwagę zasługuje troska Jadwigi względem młodzieży studiującej
w Pradze i Krakowie. Z tej to troski wywodzi się testamentalny zapis na rzecz Akademii, dzięki któremu Jadwiga uznawana jest za współzałożycielkę Uniwersytetu Jagiellońskiego. Chrześcijańska postawa Jadwigi zaznaczyła się w oddziaływaniu na rzecz pokoju. Krzyżackiemu komturowi w 1398 zapowiedziała, że pokój potrwa, dopóki ona żyje. W czerwcu roku następnego Jadwiga urodziła córkę, która zmarła po trzech tygodniach. W kilka dni później, 17 lipca 1399, zmarła Jadwiga. Wkrótce po jej śmierci zaczęto oddawać królowej Jadwidze religijną cześć. Wcześnie też zaczęto myśleć o Jej kanonizacji. Z wielu względów kanonizacja Jadwigi opóźniła się w czasie.
Problem jej formalnej kanonizacji nie był stawiany m.in. dlatego, że myląc Ją
z Jadwigą Śląską, sądzono, że nastąpiła ona już dawno temu. O potwierdzenie kultu królowej Jadwigi przez Stolicę Apostolską wystąpiono dopiero w XX wieku.
Mszę św. o błogosławionej Jadwidze odprawił po raz pierwszy na Wawelu
Św. Jan Paweł II 8 czerwca 1979 roku. Jadwigę kanonizował Ojciec Święty Jan Paweł II 8 czerwca 1997 na Krakowskich Błoniach.
Relikwie Świętej znajdują się w trumience z brązu umieszczonej w mensie Ołtarza Pana Jezusa Ukrzyżowanego, który od wieków związany jest z kultem św. Jadwigi. Jak głosi zapisana w predelli Ołtarza inskrypcja, królowa Jadwiga często się tutaj modliła, a nawet dostąpiła wizji mistycznej, podczas której Ukrzyżowany Chrystus do Niej przemówił.